Συ με 'κανες να περπατώ και να παραμιλάω,
να αναστενάζω να πονώ ποτέ να μη γελάω
Όταν με δεις κρυφά-κρυφά μου λες θα μ' ανταμώσεις
μες στα στενάκια του Ψυρρή φιλάκια να μου δώσεις
Όλη την νύχτα αγρυπνώ, σε καρτερώ ο καημένος
δεν με πονάς δεν έρχεσαι και φεύγω δακρυσμένος
Πως δεν σε μέλει, άπονη, για μένανε το ξέρω
μα τι να κάνω σ' αγαπώ κι όλα τα υποφέρω
No comments:
Post a Comment
Thank you for taking the time to comment on our blog :)