Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία κοπέλα που είχε τέσσερις πιστούς συντρόφους.
Μα δεν τους αγαπούσε όλους το ίδιο, ούτε τους μοίραζε ισάξια την φροντίδα και την προσοχή της.
Πιο πολύ από όλους αγαπούσε τον τέταρτο σύντροφο.
Του αγόραζε τα ακριβότερα ρούχα και παπούτσια , ενώ δεν παρέλειπε ποτέ της να του μαγειρέψει τις νοστιμότερες λιχουδιές και να τον φιλέψει με τα πιο λουκούλλεια εδέσματα.
Αυτός άξιζε πάντα το καλύτερο και ποτέ της δεν παρέλειψε να του προσφέρει ότι πολυτιμότερο υπήρχε, δίχως να λογαριάζει το κόστος και το πόσο θα έπρεπε να δουλέψει για αυτό.
Αγαπούσε επίσης πολύ και τον τρίτο της σύντροφο, ο οποίος μάλιστα ήταν και ο ομορφότερος.
Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε τον έπαιρνε πάντα μαζί της και τον επιδείκνυε με κάθε επισημότητα, σε κάθε εμφάνιση της.
Φοβόταν όμως πως κάποια μέρα και παρά τις προσπάθειες της να τον κρατήσει, θα την άφηνε για κάποια άλλη.
Αγαπούσε όμως και τον δεύτερο σύντροφο της.
Ήταν αυτός που πάνω από όλους μπορούσε να εμπιστευτεί.
Ήταν πάντα υπομονετικός, ανεξάντλητος και ευγενικός μαζί της.
Όποτε και αν αντιμετώπιζε δυσκολίες μπορούσε να τον συμβουλευτεί και αυτός θα έκανε τα πάντα για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο.
Ό πρώτος της σύντροφος ήταν ένας πολύ πιστός ακόλουθος με πολύ μεγάλη, αν και αθόρυβη συνεισφορά, στη διατήρηση της υγείας και της ευημερίας της.
Δεν τον αγαπούσε όμως αυτόν της το σύντροφο και παρόλο που εκείνος την λάτρευε, δεν του έδινε καμία σημασία.
Μια μέρα η κοπέλα αρρώστησε και σαν κατάλαβε πως δεν της έμενε και πολύς χρόνος ακόμη, αναπόλησε την υπέροχη ως τότε ζωή της και φοβούμενη, όπως όλοι, τη μοναξιά αναρωτήθηκε αν θα την ακολουθούσε κάποιος από τους αγαπημένους της συντρόφους στη νέα της κατοικία.
Ρώτησε λοιπόν τον τέταρτο και πιο αγαπημένο της σύντροφο. "Σε αγάπησα πιο πολύ από κάθε άλλον και σου προσέφερα ότι πολυτιμότερο υπήρχε σε τούτο τον κόσμο.
Τώρα που φεύγω θα με ακολουθήσεις στο νέο μου σπίτι για να μου κρατάς συντροφιά;"
"Αποκλείεται!!" Φώναξε ξαφνιασμένος εκείνος και έφυγε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Η απάντηση του δυνατή μαχαιριά στην ήδη άρρωστη καρδιά της την έκανε να σαστίσει.
Πληγωμένη και προδομένη στράφηκε στο τρίτο σύντροφο της.
"Σε αγαπούσα σε όλη μου τη ζωή", του είπε, "Τώρα που πεθαίνω θα ήθελες να έρθεις μαζί μου για να μου κρατάς συντροφιά;"
"Όχι" απήντησε εκείνος παγερά και αδιάφορα. "Η ζωή είναι πολύ ωραία!
Όταν θα πεθάνεις θα ψάξω καινούργια αγάπη να βρω."
Πάγωσε σύγκορμη ακούγοντας και τη δική του απόρριψη και βυθίσθηκε ακόμη περισσότερο στον πόνο και στη θλίψη.
Με τις λιγοστές δυνάμεις που της είχαν απομείνει έτρεξε στον δεύτερο σύντροφο της και με φωνή σχεδόν ξεψυχισμένη του είπε:
"Όποτε και αν χρειάστηκα τη βοήθεια σου ήσουν εκεί για εμένα, τώρα που φεύγω για τη νέα μου κατοικία θα έρθεις μαζί μου; Σε χρειάζομαι πλάι μου!"
"Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να σε βοηθήσω αυτή τη φορά", της απήντησε μαλακά.
"Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω και αυτό επειδή είσαι εσύ, είναι να σε συνοδέψω ως την είσοδο."
Αυτό φάνταζε ως το τελειωτικό χτύπημα. Αποτελειωμένη και αποκαμωμένη έκλεισε τα μάτια και ξέσπασε σε λυγμούς.
"Εγώ θα έρθω μαζί σου" ακούστηκε μια φωνή!
"Θα σε ακολουθήσω οπουδήποτε κι αν πας!"
Η κοπέλα άνοιξε τα μάτια ξαφνιασμένη και είδε τον άνθρωπο που είχε συνηθίσει να ξεχνά.
Ο πρώτος της σύντροφος στεκόταν μπροστά της.
'Ηταν πάρα πολύ αδυνατισμένος και με εμφανή τα σημάδια από την ασιτία και την αμέλεια.
Φανερά στεναχωρημένη αλλά και ανακουφισμένη από αυτό που είχε μόλις ακούσει η κοπέλα του είπε:
"Θα έπρεπε να σε είχα φροντίσει όταν είχα τη δυνατότητα! Εσένα πάνω από όλους."
"Συγνώμη που δεν ήμουν εκεί για σένα"
"Συγνώμη που δεν μπόρεσα να καταλάβω την αξία σου..."
Όλοι μας έχουμε τέσσερις συντρόφους στη ζωή μας.
Ο τέταρτος σύντροφος είναι το σώμα μας.
Όση προσπάθεια και αν καταβάλουμε ώστε να το κάνουμε να δείχνει όμορφο και υγιές, θα μας εγκαταλείψει σαν φύγουμε από τούτο τον κόσμο.
Ο τρίτος μας σύντροφος είναι τα υπάρχοντα μας, το κοινωνικό μας status, ο πλούτος.
Όσα και αν συγκεντρώσουμε, ακόμη και αν τα φυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού, όταν ξεκινήσουμε για το μακρύ μας ταξίδι θα περάσουν στα χέρια άλλων.
Ο δεύτερος σύντροφος μας είναι η οικογένεια και οι φίλοι. Όσο και αν στάθηκαν στο πλάι μας, όσο
και αν μας βοήθησαν στη διάρκεια της ζωής μας, στη νέα μας κατοικία δεν θα μπορέσουν ποτέ να περάσουν το κατώφλι.
Και ο πρώτος μας σύντροφος, που συνήθως ξεχνάμε στον αέναο αγώνα μας για ομορφιά, δύναμη, και χρήμα, είναι η ψυχή μας.
Αυτός ο μοναχικός και μοναδικός μας σύντροφος που θα μας ακολουθήσει οπουδήποτε και αν πάμε. Χωρίς να ρωτήσει, χωρίς να κοντοσταθεί.
Μόνο εκείνη ανάμεσα σε όσα κατέχουμε και σε όσα μας περιβάλουν θα είναι πλάι μας για πάντα!
Ας την καλλιεργήσουμε λοιπόν τώρα που μπορούμε και ας της δώσουμε την αγάπη και τη φροντίδα που της αρμόζει,
γιατί μονάχα αυτή θα μας ακολουθήσει ως το θρόνο του θεού και από εκεί θα συνεχίσει μαζί μας ως την αιωνιότητα
